Mi viaje por el mundo

Wednesday 27 February 2013

Incredible India 2

(For English version, please scroll down)

Celebre mi cumpleanos en Varkala,  en el estado de Kerala, una tierra llena de cocoteros, tamarindos, mangos, bananeros y muchos mas arboles que convierten esta tierra casi en el jardin del Eden, por eso, aqui la consideran el pais de Dios, publicitariamente. Fue una gran fiesta y me senti feliz de estar  viviendo esta experiencia.

La palmera imposible
A estas alturas del viaje estoy adoptando unos habitos que me costara vivir sin ellos a mi vuelta a Espanya. Empecemos con la comida, la cual suelo comer con mi mano derecha exclusivamente pues la izquierda es para otros menesteres. El unico inconveniente es que el olor de la comida se pega a los dedos eternamente incluso despues de lavarse las manos con jabon. Otro habito es ir descalzo por la calle o para entrar a templos o lugares sagrados. Esto esta convirtiendo mis pies en muy negros y endurecidos. Y, el ultimo habito es ir al banyo ya que aqui no puedes llevarte Los pilares de la tierra y leerte un capitulo. Aqui se va a lo que toca y ya esta. Y si tienes una urgencia y no te da tiempo a pillar el papel, por eso, no utilizas la mano izquierda comiendo para asegurarte que la puedes utilizar en ese momento. Definitivamente, a mi vuelta me apuntare a un curso para volver a civilizarme y reintegrarme en la sociedad.
Esta claro porque soy vegetariano, no?

Sigo moviendome y explorando lugares del sur  de India. En Mysore entendi porque decimos vivir como un maraja cuando visite el palacio de los maharajas (En Espanya nos comemos la –ha). En Anantapur visite los proyectos que la Fundacion Vicente Ferrer realiza en una de las zonas mas pobres de la India. Fue un placer leer la biografia de ese carismatico y compasivo hombre mientras conocia todo su imperio de caridad y ayuda. En Ooty camine entre grandes plantaciones de te a 2000 metros de altura donde las mujeres caminan arriba y abajo cada dia para recoger las hojas de las plantas. En Allepey navegue por los canales llenos de plantaciones de arroz y jugamos a volleyball contra un equipo local. Y en el sur de Kerala conoci a la guru Amma en su internacional ashram.

Trabajadoras recogiendo hojas de te.


Palacio de los Maharajas.


Proyecto Mujer a Mujer de Fundacion Vicente Ferrer.


Amma (http://en.wikipedia.org/wiki/Mata_Amritanandamayi) es una guru que es famosa por dar abrazos. Hasta la fecha ha dado mas de 30 millones de abrazos en India y el extranjero. Lo que pienso sobre ella y sobre su organizacion me lo guardo para el libro, tan solo me cenyire al momento magico.
Con el toro Shiva.

“Amma estaba rodeada por sus seguidores sentados y vestidos de blanco impoluto observando cada abrazo. Yo me arrodille ante ella mientras sus asistentes tomaron mis brazos y los colocaron en los reposabrazos, ya que nadie debe abrazarla. Subitamente, ella me miro y cogio mi cabeza por detras y me abrazo fuertemente contra sus senos. Me aplasto la cabeza contra sus senos de mujer de 60 anyos y 110 kilos de peso. Ella susurraba palabras incomprensibles para mi mientras yo pensaba que conyo hago aqui? El abrazo se alargo hasta los 15 segundos y casi sin aliento me libero e inmediatamente sus asistentes me apartaron para ceder mi sitio a otra persona. Yo me senti mareado y no por la energia transmitida sino por el apreton que me dio."

Beneficiarios de la Fundacion Vicente Ferrer.
En fin, sigo disfrutando de este pais y descubriendo sus grandezas y locuras. Sin embargo ya siento las ganas de ir cambiando de lugar. Pronto llegara.

Abrazos para todos (mios y no de Amma a no ser que querais visitarla para conseguir uno de ellos y que cambie vuestra vida).

Roman.




Entre plantaciones de te.

1 hora sentada en cuclillas.

Mis companyeros de viaje Jens y Elias de Dinamarca.



Reaccion de los ninyos cuando sacas la camara.

La playa en Kerala.

Sunset en los backwaters.



Colores sinonimo de India.



Incredible India 2

I celebrated my birthday in Varkala, in Kerala state, a land full of cocotiers, tamarind trees, banana trees, mango trees and many more which make this land almost Eden garden, that is why, here it is called God's own country, for publicity purposes.

By now, I am getting few habits which it will be hard to live without back in Spain. Let's start with the food which I always eat with my right hand as the left one is for other purposes. The only problem is that the food is so smelly that it sticks to my fingers even I wash my hands with soap. Another habit is to go barefoot anywhere, going into temples or other places. That is making my soles very black and rough. The last habit is when going to the toilet where you cannot sit or take a book of Ken Follet and read a chapter. You go there for the reason we all know and that's all. And if it is an urgency and you cannot grab the toilet roll in time you will have to use your left hand and that's why you did not use it for the food. Back to Spain I will have to take a course on learning how to be a civilized person again.

I keep moving and exploring the south of India. In Mysore I understood why in Spain we say "To live like a maraja" as I visited the majestic palace of the Maharaja. All luxury. In Anantapur I visited the projects of Fundacion Vicente Ferrer and saw how they help some of the poorest people in India. It was a pleasure read the biography of that good and charismatic man while I got to know all his empire of help and charity (For my Englihs readers I would suggest to read about him http://en.wikipedia.org/wiki/Vicente_Ferrer_Moncho). In Ooty I walked through huge tea plantations at 2000 metres altitude where the female workers walk up and down for the whole day. Those are not  Yorkshire moors, they are harder, believe me. In Allepey I sailed through the canals full of rice plantations and played volleyball against the local team. Finally, I met Amma the guru in her international ashram.

Amma (http://en.wikipedia.org/wiki/Mata_Amritanandamayi) is a guru famous for giving hugs to everyone. So far she has given more than 30 millions hugs in India and abroad. What I think about here and her organisation I will keep it for my book. I will just tell about the magic moment.

"Amma was surrounded by all her followers sat down and dressed with white clothes. I kneed in front of her and her assistants took my hands and put them on the chair as anyone should hug her. Suddenly, she stared at me and took my head from behind and hugged me strongly against her. She said things that I could not understand while I was thinking What the hell am I doing here?. After 15 seconds hug she released me and I could breath again properly. Quickly, her assistants took me away and gave my place to the next person. I was feeling dizzy thinking that was the energy transferred to me but finally I realized that it was the shock."

So I keep enjoying this country and discovering its greats and crazy things. Nevertheless, I am already feeling like moving on. Will come soon.

Hugs to everyone (mine and not from Amma unless you would like to visit her and get a hug).

Roman.

8 comments:

  1. Román!

    Amigo mio!!

    Que alegría leerte y ver que todo te van tan bien y que estás disfrutando de esta gran experiencia que seguro te está enriqueciendo tanto como persona.

    No sabes la envidia "insana" que me das :p

    Si tu viaje te acerca a Barcelona, no dudes en llamarme o escribirme y así podemos compartir una cena (con la mano o con el tenedor como tu quieras :p)

    Un abrazo enorme y sigue disfrutando!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Gracias tio.

      Iremos a un restaurante Indio para comer con las manos, jaja!

      Seguro que me pasare por Barcelona, que no te quepa la minima duda.

      Un fuerte abrazo para ti y tu familia,

      Roman.

      Delete
  2. me ha hecho gracia lo de comer solo con la mano derecha, a ver si cuando vuelvas no te acuerdas de coger los cubiertos!!.El paisaje y los colores son impresionantes.. Un beso muy grande de parte de todos!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Gracias tia Araceli.

      Ya dara unas lecciones a la familia para comer la paella con la mano derecha, jaja.

      Por cierto, aun no he visto indios arriba de los trenes y tampoco me han permitido subir a mi mismo. Si es que la India ya no es lo que era, se estan civilizando, jaja.

      Besos,

      Roman.

      Delete
  3. Sigue enriquciéndote con tan bellas experiencias, un fuerte abrazo y lo mejor para tus viajes!!! Rosa Lía

    ReplyDelete
  4. Hola Román!...perdona pero se me habia pasado este post!...arggg que rabia!
    En fin que ya sabes lo que me gustaría estar ahi contigo....Uff..la de fotos que estaríamos haciendo!!
    Por cierto veo que vas progresando más que adecuadamente!..la foto de las barcas y la de los bols de acero con tintes en polvo son muy buenas!...veo que además del alma, en este viaje te está cambiando la mirada!...sigue así!..vas por buen camino!
    Que ganas de que nos cuentes personalmente todas tus vivencias!...me vas a tener así.... :O
    Ya sabes!..exprime cada segundo y disfrutalo.
    Te quiero un montón!
    Mua

    ReplyDelete
  5. Hola tia,

    Moltes gracies pel missatge i pels cumplits fotografiques.

    A vegades tanque els ulls i pense "Que be m'ho estic passant"...El dia que torne ens faran falta moltes hores per tantes anecdotes i moments d'aquest viatge.

    Moltes gracies pels anims i un fort per la familia sencera.

    Besos,

    Roman.

    ReplyDelete